Pomysł spotkania modlitewnego młodych narodził się w sercu młodego pielgrzyma z Anglii pod koniec Roku Maryjnego (1988), a który to pomysł podzielił z bratem Slavkiem Barbarićem. Brat Slavko poparł tę ideę i rozpoczął organizowanie oraz prowadzenie Festiwalu aż do swojej śmierci 24 listopada 2000 roku. Po wielu rozmowach i dobrej woli, pierwszy zjazd młodych odbył się pomyślnie. Wykłady dla młodych wygłaszali hercegowińscy franciszkanie. Spotkania modlitewne odbywały się w dużym zielonym namiocie, jak również w chłodnym gaju obok kościoła w Međugorju, na Podbrdu, Križevcu oraz w kościele, podczas wielogodzinnej adoracji. Śpiewu animował Liam Lawton, młody i utalentowany ksiądz z Irlandii.
Kiedy ten festiwal dobiegł końca, postanowiono kontynuować, co doprowadziło do zorganizowania drugiego spotkania modlitewnego, które było bardziej bogate i lepiej przygotowane. Jak wieść o Međugorju zaczęła się rozprzestrzeniać, tak również rozprzestrzeniła się wiadomość o tym Festiwalu. Pokazał on siłę i powszechność wezwania do pokoju, ale także fakt, że ludzie entuzjastycznie je przyjmują. Festiwal również ujawnił, jak młodzi zauważają, że nie jest to coś, co można osiągnąć łatwo, lecz pokój, który daje tylko Bóg, a tym, którzy oddają się Mu całym sercem. To doświadczenie miało oddźwięk, który, wspierany przez środki masowego przekazu, słychać do dziś. Wiele osób, bowiem, to właśnie po doświadczeniu w Međugorju zdecydowało się naśladować Chrystusa, wybierając kapłańskie i/lub zakonne powołanie. Oprócz sakramentu spowiedzi, duchowe powołania są jednym z najpiękniejszych owoców Međugorja. Młody człowiek kocha wyzwania, a Chrystusowe wezwanie do radykalnego naśladowania jest właśnie takim wyzwaniem.
Comments are closed