Krstivode, na wzgórzu nad Dobrym Selo, znane są jako jedno z najstarszych hercegowińskich miejsc kultu, datujące się jeszcze na 1308 rok.
Nazwa Krstivode jest wyjątkowa. Częściej spotykane są nazwy Krstina lub Krstine, Crkvina lub Crkvine, ale Krstivode jest tylko jedno. I to wystarczająco mówi o szczególności tego miejsca i jego znaczeniu. Nazwa pochodzi od słów „krsti + voda”, co oznacza miejsce, w którym woda jest błogosławiona (krzyżowana).
Historycy zgadzają się, że przez wieki miało tu miejsce błogosławienie wody na Vodokrście, a wierni gromadzili się na błogosławieństwo, zabierając poświęconą wodę do swoich domów, rodzin, stad i posiadłości. Przybywali tu wierni nie tylko z Dobrego Sela, ale i z całej parafii Brotnjo, która w historii była bardzo rozległa.
Na Krstivodach znajdują się również dwie kamienne studnie (Čatrnje). Wyjątkowość tych studni polega na tym, że znajdują się na wzgórzu, gdzie zbiera się tylko woda deszczowa. Studnie te nie mają żadnych rynien (koryt). Nie pamięta się, aby kiedykolwiek zabrakło w nich wody. W tradycji ludowej przetrwała opowieść, że jedna połowa (prawa strona od wejścia na miejsce kultu) służyła do błogosławienia wody, a druga do picia. Oczywiście, nie wszyscy mogli być obecni na błogosławieństwie wody podczas Vodokršća, więc wierni przychodzili po poświęconą wodę, kiedy było to dla nich najdogodniejsze.
Po zniszczeniu kościoła i klasztoru przez tureckich najeźdźców, pozostały tylko studnie. Te studnie stały się trwałym pomnikiem dawnych budowli sakralnych i obecności franciszkanów, ale także stały się miejscem spotkań wiernych i źródłem błogosławieństwa. Tu wiara była pielęgnowana i zachowana mimo wszystkich prześladowań.
